Gwiazda orbita

Legenda mówi, że w dolinie znajdowało się niegdyś bogate miasto Rajgród (lit. Raigardas), którego mieszkańcy stale balowali, nazbyt wiele świętowali i w ten sposób denerwowali Perkuna. Z powodu takiego ich zachowania miasto upadło, na wskroś zapadło się pod ziemię i od tamtej pory zaczął rozbrzmiewać dzwon przeklętych, szukających wyjścia z podziemnego królestwa. Wyjście to jest zamknięte przez Diabelski Kamień na skraju doliny, nieopodal Szandubry (lit. Švendubrė). Słone wody Druskienik – to właśnie łzy potępionych.

Oczy Dziewic to małe, bagniste jeziorko, zalewające nieckę otoczoną sośniakiem. Jeziorko powstało poprzez połączenie cieśniną dwóch zbiorników wodnych. Do Oczu Dziewic wiedzie ścieżka rekreacyjna, zaś na wschodnim jego brzegu znajduje się pomost, na którym można rozkoszować się spokojem natury. Nieopodal jeziorka znajduje się memoriał ku czci partyzantów oddziału „Mereczanka” (później „Kazimieraitisa”) z rejonu dajnawskiego. Ich szczątki jeszcze w latach 1944–1953 zostały wrzucone do jeziora Oczu Dziewic.

Muzeum Miasta Druskieniki mieści się we wspaniałej neoklasycystycznej willi „Linksma” (co znaczy po polsku „wesoła”), zbudowanej jeszcze na początku XX w. Willa ta była niegdyś letnią rezydencją arystokratów WKL, rodziny Kiersnowskich, reprezentującej kurort w Druskienikach. Dziś w muzeum i na jego tarasie odbywają się koncerty, wystawy i inne wydarzenia kulturalne, jak również rejestrowane są śluby.

Najznakomitszy litewski artysta wszech czasów, Mikalojus Konstantinas Čiurlionis urodził się w Oranach (lit. Varėna), w rodzinie organisty Konstantinasa Čiurlionisa i Adelė Mariji Magdaleny Radmanaitė-Čiurlionienė. W 1878 r. Čiurlionisowie przeprowadzili się do Druskienik. Na pamiątkę M. K. Čiurlionisa zachowano jego dom rodzinny, w którym w 1963 r. otworzono Muzeum Pamięci M. K. Čiurlionisa. Na podstawie wspomnień sióstr twórcy – Valeriji i Jadvygi – odtworzono autentyczny wystrój domków i otoczenie włości. Osoba tego wielkiego artysty i muzyka stała się symbolem litewskiej tożsamości, zaś jego twórczość – świadectwem nowoczesności sztuki litewskiej i europejskiej z początku XX w. Uniwersalność talentu M. K. Čiurlionisa ujawniła się poprzez muzykę, sztukę piękną, sztukę słowa i fotografię.

Jest to galeria utworzona w swoistym kwartale sztuki, niedaleko Muzeum Pamięci M. K. Čiurlionisa, Galerii V. K. Jonynasa i Muzeum miasta Druskieniki. Tutaj organizowane są wystawy twórczości artystów i fotografów z Druskienik, Litwy i zza granicy. W galerii znajduje się salon sztuki, w którym można nabyć prace malarskie, graficzne, jubilerskie, ceramiczne i skórzane.

W galerii eksponowane są prace artystyczne grafika, malarza, rzeźbiarza i witrażysty o wyjątkowym talencie – Vytautasa Kazimierasa Jonynasa (1907–1997) – ze wszystkich okresów jego twórczości. Można ujrzeć tutaj rysunki, drzeworyty, litografie, ilustracje książkowe, znaczki pocztowe, obrazy, rzeźby oraz bogate materiały dokumentalne dotyczące wnętrz i monumentalnej sztuki pięknej stworzonych przez profesora dla kościołów. Aż do śmierci V. K. Jonynas spędzał w galerii lata, rozmawiał z odwiedzającymi i komentował swoją twórczość. Wszystkie dzieła przechowywane w galerii są darem artysty dla Litwy.

Legenda głosi, że diabeł niósł ten kamień, ponieważ chciał zatamować Niemen. Jednak zaczęło świtać, a kogut zapiał niespodziewanie wcześnie. Diabeł, wystraszywszy się, upuścił kamień i zniknął nie wiadomo gdzie, zaś kamień potoczył się niedaleko Szandubry i leży tam po dziś dzień. Obecnie obok kamienia stoją drewniane rzeźby zdobione motywami z legend: „Dzwonnik”, „Legenda Rajgrodzka” i „Pastereczka”.

Szandubra to stara wioska etnograficzna, znajdująca się nieopodal Doliny Rajgrodzkiej (lit. Raigardo slėnis). Na szczególną uwagę zasługują stare dzukijskie domy z osobliwie ogrodzonymi podwórkami. We wsi znajduje się też znany Diabelski Kamień. W dokumentach Szandubra wspominana jest już w 1620 r.