Okolice Dzūkiji

Legenda głosi, że diabeł niósł ten kamień, ponieważ chciał zatamować Niemen. Jednak zaczęło świtać, a kogut zapiał niespodziewanie wcześnie. Diabeł, wystraszywszy się, upuścił kamień i zniknął nie wiadomo gdzie, zaś kamień potoczył się niedaleko Szandubry i leży tam po dziś dzień. Obecnie obok kamienia stoją drewniane rzeźby zdobione motywami z legend: „Dzwonnik”, „Legenda Rajgrodzka” i „Pastereczka”.

Szandubra to stara wioska etnograficzna, znajdująca się nieopodal Doliny Rajgrodzkiej (lit. Raigardo slėnis). Na szczególną uwagę zasługują stare dzukijskie domy z osobliwie ogrodzonymi podwórkami. We wsi znajduje się też znany Diabelski Kamień. W dokumentach Szandubra wspominana jest już w 1620 r.

Park Wellness Karolisa Dineiki to oaza położona w pięknym sośniaku nad brzegiem rzeki Rotniczanki (lit. Ratnyčia). Park kontynuuje stare tradycje leczenia powietrzem, wodą i słońcem, a także zachęca do wypróbowania wyjątkowych zabiegów: spaceru dozowanymi ścieżkami spacerowymi, zażywania jonoterapii, słońca i spokoju na tarasach, a także masażu stóp w basenie z akupresurą.

Kościół o unikalnej architekturze okresu międzywojennego Litwy został zbudowany w 1935 r. Został zaprojektowany i zbudowany przez księdza Jonasa Reitelaitisa. Niepowtarzalny wygląd budynku powstał poprzez połączenie tendencji profesjonalnej i ludowej architektury. Autor w oryginalny sposób interpretował formy neogotyckie, a także użył popularnych w tamtym okresie elementów stylu narodowego.

Interaktywna ekspozycja ze szklanych ścian w budynku nad brzegiem jeziora Duś (lit. Dusia) zadziwi większość odwiedzających. Zajęcie dla siebie znajdą tu zarówno dorośli, jak i dzieci. Chcąc odnaleźć to, co rzadkie i wartościowe, należy wysunąć szufladki i otworzyć drzwiczki lub zajrzeć w głąb dziupli w drzewie. Można tu zaplanować podróż, zapoznać się z życiem żółwi błotnych, zamówić wycieczkę lub wypożyczyć rower, kanadyjkę bądź deskę do wiosłowania. Dzięki potężnym urządzeniom optycznym można obserwować krajobraz okolic jeziora Duś, a także pływające po jeziorze ptaki.

Dom etnograficzny Pranasa Dzūkasa jest niczym dom dziadków, w którym młode pokolenie może zapoznać się z przeszłością, starsze – przypomnieć sobie dzieciństwo, a seniorzy – czasy swej młodości. W przestronnych budynkach przechowywane są eksponaty pokaźnych rozmiarów: maszyna do tłoczenia oleju, urządzenie do produkcji wiórów, młocarnia itp. Dom odzwierciedla życie wiejskie w Dzukii z początku XX w.