Trasy miejskie

Nad jeziorem Druskonie, po drugiej stronie eleganckiego mostu, uwagę przechodniów przyciąga ustawiona w rządek ekspozycja rzeźb sztuki ludowej o tematyce legend jeziora Druskonie. Jedna z tych legend opowiada o miłości dwóch sióstr, córek Jonasa Druskisa, do tego samego młodzieńca. Za sprawą nieszczęśliwej historii miłosnej ludzie nazwali dom Jonasa Druskisa Druskonisem.

Brzeg jeziora Druskonie jest jednym z najpiękniejszych miejsc odpoczynkowych w Druskienikach. Jego powierzchnia to 7,5 ha. Legenda głosi, że dawno temu mieszkała tu rodzina Jonasa Druskisa – stąd pochodzi nazwa jeziora. Kilka wieków temu jeziorko witające pierwszych gości kurortu oznaczało dla nich cel osiągnięty nareszcie po męczącej podróży. Ulica biegnąca wzdłuż południowego brzegu jeziora jest główną historyczną drogą z Grodna. Na brzegu szumią stuletnie sosny, przedstawiane na pocztówkach już w XIX w., zaś po zmroku są one oświetlane. Na północnym brzegu jeziora znajduje się budynek Muzeum miasta Druskieniki ze wspaniałym tarasem, a na drugim brzegu – Stary Cmentarz Miejski oraz Żołnierzy Radzieckich. Latem zachwycają kwietniki, a fontanna orzeźwia przyjemnym chłodem. W ciepłe miesiące po jeziorze można pływać łódkami i rowerami wodnymi. Brzeg jeziora jest idealny dla rowerzystów, biegaczy i piechurów.

Jest to przepiękny łukowy mostek dla pieszych u ujścia rzeki Rotniczanki (lit. Ratnyčėlė). Rotniczanka wypływa z jeziora Łot, a jej długość wynosi 33 km. Rzeka jest wyjątkowo piękna i bardzo hałaśliwa w miejscu, gdzie wpada do Niemna. Linia brzegowa charakteryzuje się niezwykłym pięknem, wzdłuż jej brzegów rosną wielkie, czarne olchy i jest ona ulubionym miejscem przechadzek wczasowiczów. Popularna jest szczególnie Ścieżka Miłości ciągnąca się od ujścia aż do mostku przez ulicę M. K. Čiurlionisa. Mostek zdobi postawiona w 1962 r. rzeźba „Rotniczanka” (rzeźb. B. Vyšniauskas).

Park Leczniczy to stary ogród miejski położony w samym sercu historycznych Druskienik. W XIX w. to tutaj toczyło się całe życie przybyłych do miasta: leczenie, rozrywka i zawieranie przyjaźni. Ogród został zaplanowany symetrycznie, a jego części urządzono w stylu angielskim, z wijącymi się ścieżkami. Zbudowano tu lecznice i Kurhaus. Znajdował się w nim dworzec, księgarnia-biblioteka, cukiernia i sala teatralna. W parku można było poczęstować się kefirem i kumysem. W czasach radzieckich zbudowano źródełko wody mineralnej oraz inne budynki przeznaczone do picia wody mineralnej. W 2011 r. park został zrekonstruowany: ozdobiono go nowymi rzeźbami, urządzono ścieżki, ławeczki, oświetlenie, posadzono nowe drzewa i krzewy oraz uporządkowano otoczenie Źródełka Piękna. Zabytek historyczny parku to miernik poziomu wody w rzece z 1881 r.

Pomnik „Korony”, stworzony przez znaną rzeźbiarkę Dalię Matulaitė, jest poświęcony parze królewskiej: ostatniemu Jagiellończykowi Zygmuntowi Augustowi i jego drugiej żonie, wielkiej miłości jego życia, Barbarze Radziwiłłównie. Pomnik został wzniesiony nad Niemnem, w Parku Leczniczym i symbolizuje współpracę Augustowa i Druskienik – miast-kurortów dwóch sąsiadujących ze sobą państw.

Źródełko Piękna jest najbardziej słonym i najgłębszym źródłem w Druskienikach, charakteryzującym się właściwościami odmładzającymi i oczyszczającymi skórę. Źródełko tryskające z drewnianej płaskorzeźby nad Niemnem ma ponad 300 metrów głębokości. Woda ze źródła jest wyjątkowo słona i nie zaleca się jej pić. Można nią za to opłukać twarz, umyć ręce i przepłukać gardło. Wierzy się, że odmładza ona skórę, nadaje piękna i rześkości. Legenda mówi, że w dalekiej przeszłości książę, polując z dworzanami, przypadkowo znalazł się w tym miejscu. Polowanie zakończyło się pomyślnie, dlatego książę powinien zestrzelić sokoła. Sokół przestrzelony przez celną strzałę strzelca spadł do Niemna i książę ruszył w wodę, aby go wyciągnąć. Księżna stojąca na brzegu rzewnie zapłakała i biegała nad brzegiem rzeki, wylewając słone łzy i wołając swojego męża. Po pewnym czasie z sokołem w ręku z wody wyłonił się książę – cały i zdrowy. Według legendy w miejscach, gdzie spadły łzy księżnej, z ziemi wytrysnęły słone źródła.

Wiciuny to miasteczko znajdujące się niedaleko Druskienik, w źródłach pisanych wspominane od 1629 r. Miejscowość składa się z dwóch części – starej wsi położonej w zakolu Niemna naprzeciwko klasztoru w Liszkowie i nowej miejscowości, która zaczęła się rozwijać, gdy w 1963 r. w miejscu cegielni założono fabrykę przędzalnianą.